Χάρτινο το φεγγαράκι!..

Πάντα είχα μια ιδιαίτερη προτίμηση στις γελοιογραφίες χωρίς λόγια. Αν και σιωπηλές είχαν μια μικρούλα λεζάντα, δυό λέξεις όλη κι όλη: Χωρίς λόγια.

Ξένες γελοιογραφίες ήσαν, κλοπιράιτ. Οι δικοί μας γελοιογράφοι δεν κατείχαν το άθλημα.

Πάντα με συγκινούσε, μου έκανε κλικ αυτό το... λάιτ τραγουδάκι του Μάνου Χατζιδάκη ΧΑΡΤΙΝΟ ΤΟ ΦΕΓΓΑΡΑΚΙ. Ακόμα και σήμερα που κοντεύω 157χρονών και οι μαθήτριες που συνταξιδεύουμε στο λεωφορείο (του 915) μου παραχωρούν τη θέση τους. 

Δεν ξέρω γιατί με συγκινεί ακόμα, ίσως γιατί ένα κάποιο κομμάτι του εαυτού μου εξακολουθεί ηλιθιωδώς να περιμένει τη... Μπέτι Άλισον σε συναισθηματικό παροξυσμό να μου κάνει, επιτέλους, ερωτική εξομολόγηση, με κείνα τα τόσο χαρακτηριστικά σπαστά ελληνικά της.

Οι χωρίς λόγια γελοιογραφίες του Yuval Robichek είναι τα δυο σε ένα: και χωρίς λόγια και με... χάρτινο φεγγαράκι. Είναι (για μένα, τουλάχιστον) οι πιο ποιητικές, τρυφερές κι αγαπησιάρικες γελοιογραφίες από καταβολής γελοιογραφικού κόσμου (μου). 

Πιστέψτε με, δεν υπερβάλλω καθόλου.

Για προσέξτε τις καλύτερα.

Υπερβάλλω;

Είδατε που μια φορά είχα κι εγώ δίκιο;

Περισσότερες δουλειές του Yuval εδώ: @yuvalrob

Κι εδώ το... αυθεντικό Χάρτινο το φεγγαράκι:

https://www.youtube.com/watch?v=CcBSRyVBBIY

Έξι μικρές τρυφερές ιστορίες. Για χάζι. Να έχεις κάνει τον μπάφο σου και να τις χαζεύεις. Τι ιδέα κι αυτή με τον παππού που ταϊζει με ψιχουλάκια τα ντρόουνς! Αμ η άλλη!; (αυτή με τους έξι φαλακρούς).