Παύλος Βαλασάκης 

ο κύριος Αόρατος..!

Δεν ξέρω τι συγκυρίες προέκυψαν και ποια ανάποδα άστρα συγκρούστηκαν στον ζωδιακό κύκλο του ουρανού των ελληνικών κόμικς, το θέμα είναι πως ο Παύλος Βαλασάκης μοιάζει, σχεδόν, σαν να μην υπήρξε ποτέ.

Η ασχετοσύνη των "ειδικών" (και η μεροληψία, ίσως) σε όλο της το μεγαλείο. 

Κι όμως!

Υπήρξε ένας πολύ σημαντικός δημιουργός (για τα ελληνικά δεδομένα της εποχής). 

Ο Βαλασάκης είναι από μόνος του ένα ξεχωριστό κεφάλαιο στην ιστορία των ελληνικών κόμικς και θα σας εξηγήσω, πιο κάτω, ακριβώς το γιατί.

Διασκεύασε, εικονογράφησε κι επιχρωμάτησε περί τα 25 graphic novels (ελληνικά ΚΛΑΣΙΚΑ ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΗΜΕΝΑ και Μικρά ΚΛΑΣΙΚΑ ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΗΜΕΝΑ) από το εξώφυλλο μέχρι και την τελευταία σελίδα τους, με επιδέξιο, ελκυστικό τρόπο και φινέτσα. Οι δουλειές του στα ελληνικά ΚΛΑΣΣΙΚΑ ξεχωρίζουν για την ποιότητα και αρτιότητά τους.

Εικονογράφησε κι αρκετά εξώφυλλα από εκείνα τα ημιτρισάθλια ελληνικά ΚΛΑΣΙΚΑ ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΗΜΕΝΑ της σειράς, εξωραΐζοντάς τα κατά το δυνατόν, διευκολύνοντας έτσι την προώθησή τους, την πώλησή τους στα περίπτερα. Φυσικά πληρώθηκε για να το κάνει αυτό (άλλωστε ήταν κάτι που του ζήτησε σαν χάρη, ο ίδιος ο Πεχλιβανίδης, ο εκδότης των Κλασσικών).

Συνάμα, σκαρφίστηκε εκείνες τις δισέλιδες-τρισέλιδες κόμικς ιστορίες του ΝΑΣΡΕΝΤΙΝ ΧΟΤΖΑ, με τις οποίες συμπλήρωνε ο Πεχλιβανίδης τις σελίδες των μικρών ΚΛΑΣΣΙΚΩΝ ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΗΜΕΝΩΝ και τα παιδάκια μυούνταν στη λαική σοφία της Ανατολής. 

Είχε μεγάλη άνεση στο σχέδιο ο Β, μπορούσε να σχεδιάσει οτιδήποτε. Είχε γραμμή δική του, ξεχώριζε, ήταν άμεσα αναγνωρίσιμος, αυτός είναι Βαλασάκης μπορούσες να πεις ρίχνοντας μια φευγαλέα ματιά στις σελίδες του.

Τον έχω δει με τα μάτια μου να δουλεύει, υπήρξα βοηθός του όπως σας ξανάπα στο Home αυτής της ιστοσελίδας. Είχε γραμμή σταθερή και ισσόπαχη, γλυκιά γραμμή.

Το δε λέττερινγκ του ήταν τέλειο. 

Ήξερε να ντεκουπάρει, είχε γνώσεις και πληροφόρηση σχετική, ήταν ενήμερος για το τι γινόταν κομικστικά σε ΗΠΑ και Ευρώπη.

Και ήταν βέρος κομικσάς. Καιρό πριν τα ΚΛΑΣΣΙΚΑ του Πεχλιβανίδη είχε βγάλει ένα κόμικς εφημεριδάκι για παιδιά, το ΠΙΜ ΠΑΜ ΠΟΥΜ. Αν θυμάμαι καλά, μου είχε πει πως είχαν κυκλοφορήσει 5 τεύχη, αλλά δεν πέτυχε εκδοτικά, το σταμάτησε. 

Και όποτε το δινόταν η ευκαιρία σκάρωνε (και δημοσίευε) εδώ κι εκεί διάφορα κόμικς, που ξεχώριζαν για την ποιότητα, την αρτιότητα της παραγωγής τους.

Α! Παρέλειψα, δε, να αναφέρω ότι στο ενεργητικό του καταγράφεται και το ΣΙΓΑ ΤΟΥΣ ΚΕΡΑΥΝΟΥΣ, ένα πεντάλεπτο, ασπρόμαυρο  ταινιάκι κινουμένων σχεδίων που σκάρωσε όταν ήταν 22 χρονών (το 1947). Της ίδιας ακριβώς εποχής και το λιθογραφημένο κόμικς στριπ του Ο ΤΟΛΗΣ ΚΑΙ Ο ΑΖΩΡ, στο παιδοεφηβικό περιοδικό Η ΔΙΑΠΛΑΣΙΣ ΤΩΝ ΠΑΙΔΩΝ.

Όταν συνεργάστηκα, για μικρή μικρή περίοδο, με το "9" της ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑΣ  του πήρα μια συνέντευξη (για τη σχετική σειρά που υπέγραφα με το όνομά μου), η οποία, όμως, δεν δημοσιεύθηκε ποτέ, ... χάθηκε (και συνάμα σήμανε και το άδοξο τέλος της συνεργασίας μου με το μακαρίτη τον Μαστοράκη).

Κάπου πλανιέται. σε κάποιο φάκελο στο άναρχο αρχείο μου, όταν την βρω θα σας την... αποκαλύψω.