ΜΙΚΡΗ ΛΟΥΛΟΥ
ΜΙΚΡΗ ΛΟΥΛΟΥ
Little Lulu αμερικανιστί
Το χαμογελαστό κοριτσάκι με τα δυο μπιφτεκίνια στο κούτελο, τις κατσαρές μπούκλες και το κόκκινο φορεματάκι που συνέχεια μπλέκει στα πόδια μιας παρέας συνομήλικων αγοριών και που στο τέλος, σχεδόν, πάντα νικάει τον ζαβολιάρη χοντρούλη φίλο της τον ΤΑΜΠΥ, ο οποίος από τη μεριά του δεν παραλείπει να της κάνει το βίο αβίωτο, σε πρώτη ευκαιρία (αλλά στέκεται πάντα στο πλευρό της, όταν χρειαστεί τη βοήθειά του). Ατίθαση, ξεροκέφαλη, αμφισβητίας της αγορίστικης κουλτούρας. Μια πρώιμη, αδήλωτη προσέτι στην προϊστορία του φεμινισμού φεμινιστριούλα!
Την δημιούργησε με το μολύβι και το πενάκι της η Αμερικανίδα σκιτσογράφος Μάρτζορι Χέντερσον Μπιούελ (1904-1993), γνωστότερη στην αμερικανική πιάτσα των κόμικς με το ψευδώνυμο Marge. Η πρώτη ιστορία της ΜΙΚΡΗΣ ΛΟΥΛΟΥ τυπώθηκε στις 23 Φεβρουαρίου 1935, σε κάποια από τις σελίδες του εβδομαδιαίου περιοδικού The Saturday Evening Post (δημοφιλές, τότε, τοπικό έντυπο της Ινδιανάπολης των ΗΠΑ). Και δεν ήταν παρά ένα κωμικό στριπ που εμφάνιζε την ΛΟΥΛΟΥ να πετά αντί λουλουδιών μπανανόφλουδες σε μια τελετή γάμου.
Στην Ελλάδα πρωτοεμφανίστηκε, το σωτήριο έτος 1954, στο εβδομαδιαίο περιοδικό ΓΕΛΙΟ ΚΑΙ ΧΑΡΑ, το οποίο, πριν καν ανατείλει το (επίσης... σωτήριο) 1955,της αφιέρωσε το εξώφυλλο και τις σελίδες 6 ολόκληρων τευχών του*.
Και μιας και τα φιλμς αναπαραγωγής των ιστοριών της στοίχιζαν ιδιαίτερα ακριβά στον (μάλλον "σφιχτοχέρη") εκδότη (η όφφσετ ήταν κάτι πολύ νεοφανές ακόμα και η Kodak σωστό… φαρμακείο), ο εκδότης Μ. Πεχλιβανίδης ανέθεσε σε "λιμάζοντες" πρωτοετείς φοιτητές της Καλών Τεχνών να αντιγράψουν με το πενάκι τους, πάνω σε διαφανές χαρτί (ριζόχαρτο;) τις περιπέτειες της ΛΟΥΛΟΥΣ γραμμή-γραμμή, καρέ με καρέ (πληρώνονταν με τη σελίδα, όσες περισσότερες σελίδες τόσες περισσότερες δραχμές). Τη μέθοδο, δηλαδή, που ακολούθησε ο εκδότης του ΓΕΛΙΟ ΚΑΙ ΧΑΡΑ και για όλους τους άλλους χάρτινους ήρωες που παρήλαυναν, από βδομάδα σε βδομάδα, στις σελίδες του περιοδικού (ΝΤΟΝΑΛΝΤ ΝΤΑΚ, ΜΙΚΥ ΜΑΟΥΣ, ΝΤΑΦΥ ΝΤΑΚ, ΜΠΑΓΚΣ ΜΠΑΝΙ, κ.ά).
Οπότε, κατά μια έννοια, είναι και ελληνικής "πατρότητας" η ΜΙΚΡΗ ΛΟΥΛΟΥ, αφού σχεδιάστηκε (ξεπατικώθηκε) από ελληνικά χέρια και πενάκια (οι ραπιδογράφοι και οι μαρκαδόροι δεν είχαν ακόμα ανακαλυφθεί).
Μου άρεσαν αρκετά οι ιστορίες της ΜΙΚΡΗΣ ΛΟΥΛΟΥ. Ήσαν χαρούμενες και κάπως γελαστικές. Άφηναν δε μια μια όμορφη, γλυκιά επίγευση.
Ήταν η πρώτη μου αγαπημένη χάρτινη ηρωίδα.
Η ΜΙΚΡΗ ΛΟΥΛΟΥ!
Κι ας ήταν, ενίοτε, ξεπατικοσούρα της κακιάς ώρας!
*Πρόκειται για τα εξής τεύχη του περιοδικού ΓΕΛΙΟ ΚΑΙ ΧΑΡΑ: Η ΜΙΚΡΗ ΛΟΥΛΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΚΟΥΔΟΥΝΟΠΟΥΛΙ (τ. 14), ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΑΚΙ ΚΑΓΚΟΥΡΩ (τ.15), Η ΜΙΚΡΗ ΛΟΥΛΟΥ ΔΙΝΕΙ ΕΝΑ ΚΑΛΟ ΜΑΘΗΜΑ ΣΤΟΝ ΤΑΜΠΥ (τ.28), Η ΜΙΚΡΗ ΛΟΥΛΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΆΤΙΚΟ ΔΕΝΤΡΟ (τ.30), ΥΠΗΡΕΤΗΣ ΓΙΑ ΜΙΑ ΜΕΡΑ (τ.50, υπηρέτης ο Τάμπυ που έχασε ένα στοίχημα με τη Λουλού) και Η ΠΑΡΑΞΕΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΟΥΛΟΥΜ (τ.52).
Η πρώτη σελίδα μιας χιονισμένης ιστοριας με τη ΜΙΚΡΗ ΛΟΥΛΟΥ. Και (κάτω κάτω) τα 2 τελευταία καρέ αυτής της ιστορίας, το φινάλε της. Ελληνικής "σχεδίασης" ιστορία. Σε κάποια καρέ είναι εντελώς χάλια οι ξεπατικοσούρες γραμμές (στο πράσινο τραπεζάκι, ας πούμε, ή το χεράκι της Λουλού, το περίγραμμα του προσώπου της, το φουστανάκι της στο τρίτο καρέ όλα αυτά). Ή το κακοσχεδιασμένο χιόνι που μπαίνει στο σπίτι από την ανοιχτή πόρτα (διπλανό καρέ).
Η πρώτη εμφάνιση της ΜΙΚΡΗΣ ΛΟΥΛΟΥ ήταν σ΄ένα γάμο (που σε κάποιες έμεινε αξέχαστος). Ήταν 23 Φεβρουαρίου του 1935.
Στην ασπρόμαυρη φωτό που μόλις είδατε είναι η Μάρτζορι Χέντερσον Μπιούελ στο ατελιέ της ενώ σχεδιάζει τη LITLE LULU της. // Και στην πιο κάτω φωτό τρία τεύχη της ελληνικής έκδοσης ΜΙΚΡΗ ΛΟΥΛΟΥ.
Το περιοδικό ΓΕΛΙΟ ΚΑΙ ΧΑΡΑ κυκλοφορούσε κάθε Τετάρτη. Στη δεύτερη σελίδα του διαφήμιζε το επόμενο τεύχος του. Πουλιόταν στα περίπτερα και τα κιόσκια των εφημερίδων, αλλά και στα κεντρικά βιβλιοχαρτοπωλεία. Κάπως έτσι εγώ άρχισα να μπαινοβγαίνω στα βιβλιοπωλεία και να ξεφυλλίζω (στη ζούλα) και κείνα τα "βιβλία για μεγάλους". Το ένα φέρνει τ΄άλλο, που λένε.