...και ένας ονόματι Ζαν Πολ Σαρτρ εκεί στη γωνία με κάτι κόμικς του Philippe Druillet! 

Είναι χαμηλών τόνων, 

διακριτική παρουσία.

Απ' όσο ξέρω δεν έχει σελίδα στα σόσιαλ.

Μοιάζει να είναι του...ημίφωτος, ένα αεράκι.

Συνάμα, όμως, είναι ψαγμένη, φιλοσοφημένη, ετοιμόλογη και με... αντεργκράουντ χιούμορ!

Με μαγεύει, με ιντριγκάρει η δουλειά της.

Μου αρέσουν, με θέλγουν και οι ιστορίες που σκαρφίζεται και η κόμικς γραμμή της στα σχέδια που τις εικονογραφούν.

Και τα ζωηρά (αλλά και "βρώμικα" ενίοτε) χρώματα της 

(όταν κι όπως τα βάζει).

Τα κόμικς της είναι πολύ ιδιαίτερα,

μια κατηγορία από μόνα τους.

Μονοσέλιδα! Κι απέραντα!

Ο λόγος για την Ζένια!

Τη Ζένια Στρατηκοπούλου.

Από καιρό ήθελα να της πάρω μια συνέντευξη.

Της πήρα.

Πάμε!

Από που το Ζένια;

Από το Ζωή. Αν το τραβήξεις αρκετά γίνεται Ζένια. Οι δικοί μου το έκαναν όταν ήμουν μικρή κι από τότε έμεινε έτσι. Νομίζω είναι ρωσικό αλλά δεν έχουμε κάποια σχέση. Οι καθηγητές πάντως το σιχαινόντουσαν και ήθελαν το Ζωή. Δεν με πείραζε τόσο όσο αυτούς κι έτσι είχα δύο ονόματα προς χρήση: το σχολικό και το φιλικό.

Θεσσαλονικιά;

Ναι Θεσσαλονικιά, γεννημένη και μεγαλωμένη στο Βότση, Καλαμαριά.

Στο χέρι;

Μου αρέσει η διαδικασία στο χέρι, σχέδιο, χαρτιά, χρώμα, νερό. Σ’ ελάχιστες περιπτώσεις έχω βάλει χρώμα στον υπολογιστή. Όταν τα κάνω στο χέρι νομίζω πως αν είμαι τυχερή βρίσκω κάτι, έστω κι απ’ το λάθος- την πινελιά που δεν ήθελες τελικά ή το χρώμα- δεν έχεις Undo και ψάχνεις δρόμους στο χαρτί κι αν αποκτήσεις και κάποια μικρή γνώση απ’ αυτό, μαζεύεται κάπου μέσα σου ίσως κι ασυνείδητα. Εμένα τουλάχιστον έτσι με βολεύει. Επίσης δεν είμαι φαν των καλλιτεχνικών συνταγών.

Οι σχέσεις σου με τον ψηφιακό κόσμο;

Από πάντα ήταν πολύ καλή. Υπολογιστή, ίντερνετ κτλ έβαλα πολύ γρήγορα και μαζευόμασταν φίλοι γύρω απ’ το μόνιτορ-σαν να ζούσαμε στο Αϊντάχο και βλέπαμε καμιά ανακάλυψη. Είχα βάλει στην οθόνη κι ένα πολαρόιντ φίλτρο σαν συρτάρι ήταν κι όποιος περνούσε το ’σπρωχνε κι αυτό έπεφτε και πολύ θύμωνα. Μετά βάλανε όλοι ίντερνετ κι έφυγε η ψηφιακή μου δόξα γρήγορα.

Με τα σόσιαλ μίντια πως τα πας;

Εδώ μάλλον δεν τα πάω και πολύ καλά. Είχα κάποια στιγμή ένα λογαριασμό-τον έκλεισα. Μετά μια σελίδα-την έκλεισα κι αυτή. Τώρα έχω ένα προσωπικό μπλογκ που ανεβάζω κάποιο σχέδιο ή τα νέα κόμικς που φτιάχνω. Τα έχω μεταφράσει και στ’ αγγλικά. Πάλι μου λένε δεν τα καταλαβαίνουν.

Ποιους αρτίστες θαυμάζεις κι αγαπάς;

Αγαπάω πολύ αυτούς που τολμούν κι έχουν τη φωνή τους. Αγαπάω πολύ όλο εκείνο το εξπρεσιονιστικό γερμανικό συνάφι, Κίρχνερ, Πεχσταϊν, Μπέκμαν, Χέκελ κτλ Αγαπάω ιδιαίτερα τον Όσκαρ Κοκόσκα και τον Χαϊμ Σουτίν. Ο Φρανκ Αουερμπαχ που είναι σαν να τελειώνει τα έργα του και σαν να τα κλωτσάει. Η λίστα όσο τη σκέφτομαι ανοίγει: Μουνχ, Μποναρ, Κόρινθ ο καθένας με τον τρόπο του αλλά αγαπημένοι μου.Τέλος πολύ Βαν Χοχ Φαν Γκογκ πέστον όπως θέλεις αλλά άσε με λίγο ακόμα να χαζεύω τις πορτοκαλί του πινελιές. Από Έλληνες μ’ αρέσει πολύ ο Χουλιαράς, ο Μπουζιάνης, ο Μυταράς.

Συγγραφείς;

Ο Τζακ Κέρουακ είναι απ’ τους αγαπημένους μου, είτε πίνει μιλκ-σέηκ φράουλα και τρώει μπέργκερ στην εθνική οδό, είτε κοιμάται επάνω στον ουρανό του αυτοκινήτου καλοκαίρι με χίλια κουνούπια, είτε γράφει τζαζοποιήματα. Μου ’μαθε το «Ε, φίλε, δεν έχει σημασία, κάτσε εδώ να πιούμε και να πούμε ιστορίες» και το «Οι συγκρίσεις είναι απαίσιες». Ο Γιάννης Σκαρίμπας επίσης, έρχομαι και ξανάρχομαι στα βιβλία του και στις τρελές φράσεις του-η μύτη του λέει είναι σαν μπακιρένιος σπαραγμός, ε, αυτό δεν μπορείς να το αφήσεις έτσι! Ο Ρώμος Φιλύρας, η ιστορία μέσα στο ψυχιατρείο που γράφει είναι από τις πιο συγκλονιστικές. Ο Γιώργος Ιωάννου με τις μικρές του ιστορίες και το Φυλλάδιο, κάτι σαν προσωπικό φανζίν έβγαζε κι αυτός. Α, κι ο Ερνέστο Σάμπατο φυσικά, μεγάλος δάσκαλος, επιστρέφεις συχνά εκεί…αν έχεις φύγει ποτέ.

Οι επιρροές σου;

Οι επιρροές μου στα κόμικς είναι κυρίως τα πιο αντεργκράουντ κόμικς που έπεφταν στα χέρια μου. Θυμάμαι να ενθουσιάζομαι με τον Max Andersson ας πούμε, νομίζω από Σουηδία, ή τον παλιό Kaz για την ανατροπή του στο τελευταίο καρέ αλλά και πιο παλιά όπως του Winsor McCay με τα ψυχεδελικά πλάνα και τις ιστορίες. Μετά επηρεαζόμουν με κάτι συλλογές κόμικς όπως ας πούμε το Hotwire comics ή το Blab! Πιο πολύ μου έμενε το σύνολο δηλαδή παρά ένας σκιτσογράφος. Έκλεινα το τεύχος και ήθελα κι εγώ.

Αγαπημένο φαγητό;

Πατάτες τηγανιτές

Ποτό;

Κονιάκ

Βιβλίο;

Η Βιβλιομανία του Φλωμπέρ από τον αγαπημένο μου Ε.Χ. Γονατά μετάφραση

Μόμπυ Ντικ του Μέλβιλ

Ταινία;

Κάσπαρ Χάουζερ του Βέρνερ Χέρτζογκ

Perfect Days του Βέντερς και Πάτερσον του Τζάρμους.

Μετεωρολόγος;

Αυτός που πέφτει πάντα έξω.

Ήταν όντως φρικιό η Χιονάτη;

Απ’ τα μεγαλύτερα.

Ποιοι είναι οι καθαρολόγοι, που αναφέρεις στο Τζίλι-Μπον; Έχουν γραφεία δικά τους, που μπορεί κανείς να τους βρει;

 Έχουν γραφεία αλλά κάθε δύο μέρες πηγαίνουμε και τους σβήνουμε τα ονόματα από τα θυροτηλέφωνα για να μην μπορεί να τους βρει κανείς-φτάνει πια με αυτούς.

Πως σου φαίνεται όλο αυτό το νταλαβέρι με τα φεστιβάλ κόμικς και τους Έλληνες δημιουργούς;

Δεν έχω πρόβλημα, τους αφήνω ελεύθερα να το κάνουν.

Υπάρχει τελικά Θεός ή μας δουλεύουνε ψιλό γαζί;

Το πως έχουν τα πράγματα, αυτό είναι ο Θεός. Το ’πε ο άλλος ο θεός ο Βιτγκεστάιν.

Η Γη; Κατοικείται;

Ναι βέβαια, η γη κρατηκείται.

Το πιο όμορφό όνειρο που είδες ποτέ;

Ο Σαρτρ καθόταν σε μια γωνία με πολλές ασπρόμαυρες φωτο-αφίσες πίσω του και στους δύο τοίχους κι έλεγε φωναχτά:: «Εγώ μόνο Druillet διαβάζω από κόμικς» και μετά έσκυβε και γελούσε κρυφά.