Εκεί στην Κιάφας 5

Δίπλα από το ΧΝΑΡΙ. Ένα πανέμορφο και καλόγουστο μικρομάγαζο με την καταπληκτικότερη σκάλα που ανέβηκα και κατέβηκα ποτέ μου. Μαγική σκάλα. Ξύλινη, από πολύτιμο ξύλο (όριγον;). Κάθετη, ένας κομψός κάθετος κύλιδρος. Μελετημένη από κάποιο αρχιτέκτονα μερακλή. Αν και απίστευτα στενή, δεν είχες παρά να πατήσεις το πρώτο σκαλοπάτι και να αφεθείς. Λες και ένα χέρι σε έσπρωχνε απαλά από την πλάτη και πριν καλά καλά το καταλάβεις βρισκόσουν (πετώντας στα σύννεφα, θαρρείς) στον οροφάκο-πατάρι, όπου το γραφείο της Ελένης Ρώσση και το αρχοντικό χαμόγελό της.

Πάνω το αφεντικό του μαγαζιού, η εκδότρια.

Κάτω η χονδρική και τα ξύλινα ράφια με τα σχολικά βοηθήματα και τα φανταχτερά παιδικά βιβλία με τις Νεράιδες και τις παραμυθένιες ιστορίες δράσης. Και η ευγενική κοπέλα η επί της χονδρικής. Και ο συμπαθής πλασιέ (Γιώργος;).

Και μια μικρή, φινετσάτη βιτρίνα, με τα εκδόσεις Ρώσση τελευταίας εσοδείας.

Πάνω: εδώ συναντηθήκαμε με την Ελένη δεκάδες φορές, πριν γιορτάσουμε στη ΣΤΟΑ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ, τα 101 χρόνια των εκδόσεων Ρώσση, με εκείνο το 24λεπτο slides show με την σχεδόν κατάμεστη αίθουσα, τα κακαριστά γέλια κατά κύματα και τα θερμά χειροκροτήματα που επακολούθησαν.

Εγώ το σχεδίασα όλο αυτό το επετειακό πανηγυράκι. Με τους συνεργάτες μου.

Η Ελένη η Ρώσση, όμως, ήταν αυτή που το πριμοδότησε, που μ΄εμπιστεύτηκε και γίναν όλα τούτα. Και την ευγνωμονώ από καρδιάς γι΄αυτό, μου έτυχε, μάλιστα, τη στιγμή εκείνη που η ζωή μου θα μπορούσε άνετα να εικονογραφήσει το λήμμα χάλια, σε οποιοδήποτε εικονογραφημένο ερμηνευτικό λεξικό της κοινής νεοελληνικής.

Ανάμεσα (σ΄όλα αυτά) και τα 6 κόμικς DossieRossi.

Οι ΡΙΓΑΔΕΣ,

Η ΡΙΤΑ,ΡΙΤΑΚΙ.

Και ο ΒΖΖΖΝ! Ο Γατομυγάκος! 

Θα τα δούμε πιο διεξοδικά πιο μετά, 

όταν έρθει ο καιρός τους.

Χαίρετε!

Και να... μας γράφετε!