Ορεσίβιος στο φρόνημα! Βουνίσιος!
Η κυρίως ζωή του είναι πάνω στα βουνά, όταν ορειβατεί.
- Πηγαίνω για αναρρίχηση στα βράχια γύρω από την Αθήνα που, ευτυχώς, είναι πολλά. [...] Τα βουνά είναι η μεγάλη μου αγάπη. Αλλά και τη θάλασσα την έχω ανάγκη. [...] Η φύση είναι γιατρειά, για το σώμα και τα μάτια μας. Γιατρεύονται τα μάτια από την ομορφιά της φύσης*.
Τις άλλες μέρες και ώρες σκαρώνει πολιτικές γελοιογραφίες. Αυτή είναι η δουλειά του, από τα σκίτσα του βιοπορίζεται εδώ και 30 τόσα χρόνια.
Κι εδώ ορειβατεί πάλι, δεν καταπιάνεται με τα εύκολα, παίρνει... τα βουνά! Και δεν τα μασάει καθόλου τα λόγια του, τα λέει χύμα. Κάτι που δεν περνάει απαρατήρητο (πως θα μπορούσε, άλλωστε;).
Οι δημοσιοσχετίστες των πολιτικών που θίγεται η υποτιθέμενη ανύπαρκτη υπόληψή τους τσιρίζουν στα καημένα τ΄αυτιά των διευθυντών που ο Τύπος τους... παρεκτράπη γελοιογραφικώς, ενώ οι κομματικοί δολοφόνοι χαρακτήρων τον αποδομούν παντί τρόπω στα σόσιαλ μίντια, ενίοτε. Παρ΄όλα αυτά συνεχίζει απτόητος.
-Επιλέγω από την επικαιρότητα αυτό που μου φαίνεται πιο σημαντικό. Υπάρχει, όμως, και μια άλλη διάσταση στις μέρες μας. Λόγω της υποχώρησης της ανεξάρτητης και μαχητικής δημοσιογραφίας, πολλά σημαντικά θέματα αποσιωπώνται και αποκρύπτονται. Αρκετές φορές, επιλέγω ένα τέτοιο θέμα για να το αναδείξω. [...] Ό,τι έχει να κάνει με τα κοινά, έχει πολιτική διάσταση.Τα ζητήματα που απασχολούν τις ανθρώπινες κοινωνίες είναι πολιτική. Οι ανούσιοι, καθημερινοί τακτικισμοί των εχόντων την εξουσία, είναι μικροπολιτική*.
Θαυμάζω τη δουλειά που κάνει ο Γιάννης Δερμεντζόγλου, ορισμένες γελοιογραφίες του πιστεύω πως θα έπρεπε να διασωθούν στον αιώνα τον άπαντα.
Όπως αυτή που σχολιάζει τη δολοφονία του Ζακ Κωστόπουλου. Ή αυτή με το... ραγδαίο κουκούλωμα των δημοσιογράφων στα εκάστοτε κυβερνητικά σκάνδαλα.
Αλλά και κείνη με τον Νεοέλληνα νεομάρτυρα στην πυρά της εβραϊκής Ιεράς Εξετάσεως που τα τελευταία του λόγια (παρά τον τρόμο του) δεν είναι καθόλου μετρημένα:ΣΤΗ ΓΑΖΑ ΔΙΑΠΡΆΤΤΕΤΑΙ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ! (ΑΝΤΙΣΗΜΙΤΙΣΜΟΣ του απαντούν με μια φωνή οι κρατούντες τις δάδες και ετοιμάζονται να τον πυρπολήσουν τον... άπιστο).
Και ασφαλώς αυτή η γελοιογραφία με τον κείνο τον χάρτινο συμπολίτη μας που υπερθεματίζει μεγαλόφωνα για τα 200 χρόνια "ανεξαρτησίας" με τα εξής λόγια: ΕΛΛΑΔΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΠΟΥ ΠΡΟΗΛΘΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΟΘΩΜΑΝΙΚΗ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ ΚΑΙ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΤΕΧΕΙ ΤΟ ΜΙΣΟ ΜΕ ΦΙΡΜΑΝΙΑ ΤΟΥ ΣΟΥΛΤΑΝΟΥ!
Αν είχα την ευχέρεια και ένα κόκκινο δωμάτιο σαν το The Red Room του Matteo Massagrande** θα οργάνωνα μια έκθεση, ένα μικρό μουσείο μάλλον, όπου θα εξέθετα (σε μόνιμη βάση) μερικές από τις κορυφαίες γελοιογραφίες του.
Σαν... κρυφό σχολιό, ας πούμε.
Θα αφήσω και μια παπαδική γενειάδα, θα βάλω κι ένα ράσο και θα το ρίξω στις ξεναγήσεις.
Το όνειρό μου!
(ένα απ΄όλα).
*Θραύσματα από την εξαιρετική συνέντευξη που πήρε η Γιάννα Φραγκούλη από τον Γιάννη Δερμεντζόγλου. Δημοσιεύθηκε στο urbanguru.gr, στις 15 Ιανουαρίου του 2021.https://urbanguru.gr/synentefkseis/giannis-dermentzogloy-i-politiki-geloiografia-einai-machi-protis-grammis/
**Ιταλός ζωγράφος (γεννημένος στη Πάντοβα, το έτος 1959). Στην προσφιλή του θεματογραφία τα ακατοίκητα ερείπια και το... μυστικό φως τους.https://pontonegallery.com/artists/matteo-massagrande/biography/
Μια αναδρομικά προφητική γελοιογραφία του Γιάννη Δερμεντζόγλου (από tvxs.gr)
Σχολιάζοντας τον ημεδαπό Τύπο, μα και κείνον τον αγανακτισμένο τύπο της διπλανής πόρτας (θρονιασμένο εκεί στον καναπέ του). Αλλά και τις τηλεοπτικές ειδήσεις.
Από την απόλυτη πλύση εγκεφάλου (ΑΓΑΠΗΤΟΙ ΤΗΛΕΘΕΑΤΕΣ...) μέχρι το "ΜΑΥΡΟ ΚΟΥΤΙ" (κάλπη). Το χρονικό της μεταπολίτευσης σε δυο εικόνες;
Και την περιρρέουσα (και, μάλλον, άφαντη επί της ουσίας) κρατική Δικαιοσύνη. Σε ό,τι έχει να κάνει με το έγκλημα στα Τέμπη.
Τι μας έλειπε; Α, ναι! Ο σχετικός... αντισημιτισμός!
Και, φυσικά, η αγανάκτηση που χασμουρήθηκε η Σάτι την ώρα που μιλούσε η Ισραηλινή. Κατά τ΄άλλα όλα καλά! Στο μπάσκετ, στο γήπεδο της Αγιά Σοφιάς, στην Γάζα... Ζήτωσαν όλοι!
Μα γιατί; Μα γιατί μπορούσαμε! Τι ποιο προφανές!
Ο Γιάννης Δερμεντζόγλου στην ερώτηση Χαρτί και μολύβι για την αποτύπωση της σκέψης και της ιδέας ή ηλεκτρονικός υπολογιστής; είναι απολύτως κατηγορηματικός:
-Χαρτί και μολύβι. Έχει λήξει αυτό για μένα. Για ένα χρονικό διάστημα, χρησιμοποίησα τα ψηφιακά μέσα, ψηφιακό πενάκι, με το οποίο η τεχνική του χεριού παραμένει ίδια, αλλά το αισθητικό αποτέλεσμα δε συγκρίνεται με αυτό των παραδοσιακών μέσων. Ειδικά στον επιχρωματισμό των σκίτσων. Δεν υπάρχει σύγκριση ανάμεσα στο φυσικό πινέλο, την ακουαρέλα, και τον ψηφιακό επιχρωματισμό. Στην πρώτη περίπτωση, και ανάλογα με τις ικανότητες του σχεδιαστή, το αποτέλεσμα μπορεί να προσεγγίσει αυτό που λέμε “τέχνη”. Στη δεύτερη, παραμένει ένας εντυπωσιακός πλην, όμως, απρόσωπος επιχρωματισμός*.
Και το έγκλημα των Τεμπών από... λαδικής απόψεως!
Στην Παλαιστίνη (μέσω του εμβληματικού αγάλματος της Ελευθερίας) στους... γαλανόλευκους καπνούς από την ξανά και ξανά καμμένη ελληνική γη. Σε άσπρο μαύρο. Καπνός όλα!
και THE END (ΤΕΛΟΣ)!