ο Soloup παίρνει συνέντευξη 

από τον Νίκο Πλατή! 

               (4ο και τελευταίο μέρος)

Και πέρασε καιρός από τότε στο τυπογραφείο του Μακέδου. Πολύς καιρός!

Τριάντα ένα χρόνια και κάτι μήνες.

Μια ζωή!

Διανύαμε το σωτήριο έτος 2009 όταν ο Αντώνης Νικολόπουλος (Soloup) μου ζητάει μια συνέντευξη για την ΓΑΛΕΡΑ. 

Ήταν του γούστου μου και το περιοδικό και ο τρόπος του Αντώνη, δέχτηκα ευχαρίστως.

Η συνέντευξη δημοσιεύτηκε σε 4 σελίδες του τεύχους 49, τον Νοέμβριο του 2009.

Ανάμεσα στ΄άλλα μιλήσαμε και για το βιβλίο-φάντασμα ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΚΟΜΙΚΣ / ΑΠΟ ΤΑ "ΚΟΜΙΚΣ" ΤΗΣ ΦΑΙΣΤΟΥ ΣΤΟΝ ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΗΜΕΝΟ ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗ ΤΟΥ ΣΠΑΘΑΡΗ (ΚΙ ΕΝΤΕΥΘΕΝ).

Αντιγράφω κατά λέξη ότι ειπώθηκε σχετικά με το θέμα αυτό του ζηλωτή καθηγητή Θεολογίας στο Πανεπιστήμιο, ό,τι αφορούσε το... αείμνηστο βιβλιαράκι μου: 

 -[...] Στο δεύτερο και ειδικότερα στο τρίτο τεύχος του "Μαμούθ" τον Φεβρουάριο του 1981 υπάρχει μια προαναγγελία για ένα βιβλίο σου για τα ελληνικά κόμικς. Διαβάζουμε ότι ο τίτλος του ήταν "Από τα Comics της Φαιστού στον Καραγκιόζη του Σπαθάρη κι εντεύθεν". Μάλιστα αναφέρεται πως "η έκδοσή του είναι πολυτελής, σε χαρτί Velvet 120 γραμμαρίων, τετράχρωμο, θα έχει πάνω από 600 σελίδες και σκληρό εξώφυλλο με κουβερτούρα...". Μιλάμε για μια προαναγγελία σε στάδιο τυπογραφείου. Που πήγε αυτό το βιβλίο; 

-Πήγε κι έγινε χαρτοπολτός, χάθηκε στα καζάνια της ανακύκλωσης χαρτιού! Σχεδόν όλες οι τυπωμένες 1.280.000 σελίδες του (από τα 2.000 αντίτυπα που τυπώθηκαν) χλωριώθηκαν και σβήστηκαν για να ξαναγίνουν χαρτί, χωρίς κανείς να προλάβει να τις διαβάσει, να τους ρίξει έστω μια ματιά. Το βιβλίο μου "Από τα Comics της Φαιστού στον Καραγκιόζη του Σπαθάρη κι εντεύθεν" ήταν μια απίστευτα πανάκριβη έκδοση για την εποχή (640 σελίδες τετραχρωμίας, με σκληρό εξώφυλλο και κουβερτούρα) που έμελλε να απαγορευθεί εν πλήρει δημοκρατία, στο φόρτε της Μεταπολίτευσης...

-Για την ελληνική σχετική βιβλιογραφία, αυτή η έκδοση κι εκείνα τα χρόνια μου ακούγεται σαν Τιτανικός που βυθίστηκε... από το ναυπηγείο! Τι ήταν αυτό που πιστεύεις ότι ενόχλησε τόσο πολύ ώστε να φθάσουμε σε αυτή την πρωτοφανή λογοκρισία;

-Ενόχλησε κάποιους, τους πάτησε τον... πονεμένο κάλο για την ακρίβεια, το δεύτερο κεφάλαιο του βιβλίου μου (με τίτλο "Τα βυζαντινά κόμικς", όπου ισχυριζόμουν (με οπτικά και ιστορικά ντοκουμέντα) πως τα αγιογραφικά εορτολόγια (που με 6-10 εικόνες αφηγούνται συνοπτικά τον βίο κάποιου αγίου) ήσαν προδρομικά  των ιστοριών κόμικς. Αλλά αυτό που κυρίως εξαγρίωσε τους... υπέρμαχους της Ορθοδοξίας (πρωτίστως έναν μαλάκα θεολόγο καθηγητή σε κάποιο Πανεπιστήμιο) ήταν ο ισχυρισμός μου πως τα μπαλούνς (τα "μπαλονάκια") των κόμικς πρωτοεμφανίστηκαν σε ομαδικές... ομιλούσες αγιογραφίες. Στην προσπάθειά του ο ανώνυμος αγιογράφος να αποδώσει τα "σοφά λόγια" στον σωστό άγιο (σ΄αυτόν που τα είπε, δηλαδή,) έθεσε σε περίγραμμα  τη σχετική ατάκα του  και (καλού κακού) την ένωσε με το στόμα του αγίου, τραβώντας μια (ευθεία ή καμπύλη) γραμμή (με τη λογική, τουτέστιν, που ομιλεί σήμερα ένας ήρωας κόμικς με κάποιον δίπλα του). Εν ολίγοις, είπα (και χωρίς πρόθεση να θίξω κανέναν) την... προφανή αλήθεια. Κάποιοι, όμως, "αγανακτισμένοι χριστιανοί" έστειλαν επιστολές στις εφημερίδες, απείλησαν ανοιχτά αυτούς που μπορούσαν να βλάψουν (οικονομικά κυρίως*) κι έκαναν ό,τι άλλο περνούσε από το χέρι τους, προκειμένου να πιέσουν τον εκδότη μου να ακυρώσει την έκδοση του βιβλίου μου.

-... Και τι απέγινε;

-Τελικά τα κατάφεραν. Δεν κυκλοφόρησε ποτέ στα βιβλιοπωλεία. Εξασφαλίζοντάς μου (άθελά τους ασφαλώς) δύο υπέροχα κι ανέμελα χρόνια (όσο δηλαδή διήρκεσε το σχετικό αλισβερίσι με τον περί ου ο λόγος εκδοτικό οίκο, ο οποίος και μου πλήρωσε σε μηνιαίες δόσεις ένα υπέρογκο για την εποχή ποσό προκειμένου να δεχτώ να μην κυκλοφορήσει το βιβλίο μου). Εν ολίγοις το βιβλίο μου ατύχησε, αλλά ευτύχησε (από οικονομικής τουλάχιστον άποψης) ο συγγραφέας του κεφαλαίου "Τα βυζαντινά κόμικς", μιας και έκανε τις πιο όμορφες και μακροχρόνιες διακοπές της ζωής του, χάρη στους βυζαντινισμούς κάποιων θρησκόληπτων ηλιθίων.

-Να υποθέσω πως τα κείμενά σου όπως το"Από τα Comics της Φαιστού..." ("Ταχυδρόμος"#1270, 31/8/1978), το "Περί κόμικς και άλλων δεινών" (από το "Διαβάζω" #15, Δεκέμβριος 1978), αλλά και τα κείμενά σου στην "Κολούμπρα" για τον "Πίπη τον Πάπια", τον "Τάκη τον Κουκουέ" ή τα "Πανάγια κόμικς" σχετίζονται με εκείνη την έρευνα; 

-Ναι! Τα προδημοσιεύματα αυτά ήσαν αποσπάσματα από την ύλη του βιβλίου μου. Και τα μόνα που εντέλει διασώθηκαν**, που δεν τα... κατάπιε η μαύρη τρύπα της Ορθοδοξίας! [...]

Αυτά είχα να σας πω.

Κι έτερον ουδέν! 

Τέλος και στο Δαίμονα του Τυπογραφείου Δόξα!

Αμήν!

THE END!

*Οι εκδόσεις Γρηγόρη ναι μεν είχαν τον ΚΥΡ και τον Φρέντι Γερμανό για... βαρύ πυροβολικό τους, αλλά η ναυαρχίδα τους ήταν τα Πανεπιστημιακά βιβλία τους για τους φοιτητές της Θεολογίας. Σε μια επιστολή του, σε "πατριωτική" ημερήσια εφημερίδα των Αθηνών, έξαλλος ένας καθηγητής Θεολογίας, εκφράζεται με τα χειρότερα λόγια για το βιβλίο μου ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΚΟΜΙΚΣ / ΑΠΟ ΤΑ "ΚΟΜΙΚΣ" ΤΗΣ ΦΑΙΣΤΟΥ ΣΤΟΝ ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΗΜΕΝΟ ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗ ΤΟΥ ΣΠΑΘΑΡΗ (ΚΙ ΕΝΤΕΥΘΕΝ) και με απαξιώνει παντείω τρόπω, ενώ απειλεί εμμέσως (πλην σαφώς) τις εκδόσεις Γρηγόρη πως... υπάρχουν κι αλλού πορτοκαλιές που κάνουν πορτοκάλια. 

**Μαζί με κάποιες ηλιοτυπίες που δεν σβήστηκαν στους τόσους χιλιάδες ήλιους που μεσολάβησαν από τότε.