Ήταν μια φορά κι ένα καιρό ένα μηνιαίο κόμικς εφημεριδοπεριοδικό, με τον περίεργο τίτλο Πράσινη Γάτα, που ο εκδότης του βαυκαλιζόταν πως επειδή του άρεσε εκείνου (το εφημεριδοπεριοδικό) θα ιντριγκάριζε και όλους (τους συνομήλικους του, έστω) που χάζευαν τα κρεμασμένα με μανταλάκια περιοδικά στα πέριξ των περιπτέρων. Μέγα λάθος του, το μόνο εκτιμητέο πράσινο εκείνη την εποχή (1981) ήταν ο ήλιος του ΠΑΣΟΚ, αλλά αυτό δεν είναι της παρούσης, είναι μια άλλη ιστορία.
Τα «γραφεία» της Πράσινης Γάτας ήταν στη Σκυλίτση 3, ένα δρομάκο χαμηλά στην λεωφόρο Αλεξάνδρας, στο πεδίον του Άρεως. Στον πρώτο όροφο ενός παλαιού δίπατου σπιτιού, που στο ισόγειο ήταν το Γραφείο Τελετών ο Σωτήρ.
Άνετος χώρος με πολλές (… ανέφικτες) προοπτικές.
Διέθετε σχεδόν τα πάντα. Ράφια, γραφεία, αρχείο περιοδικών, μονταζιέρα, κρεβάτι, καρέκλες, μπρίκι του καφέ, κουρτίνες, γκάζι, 3 σποτ, ραπιδογράφους, πατάκι για την εξώπορτα, γραφομηχανή, λετρασέτ, συνδετήρες, πρες παπιέ, λαστιχάκια, τασάκια, μολύβια παντός τύπου Η και Β, σινικές, κ.λπ. Το μόνο που δεν διέθετε ήταν τηλέφωνο. Ήταν πολύ δύσκολο, χρονοβόρο και δαπανηρό να αποκτήσεις τηλεφωνική γραμμή τότε (επί ΠΑΣΟΚ). Έτσι, όποιος έπαιρνε τηλέφωνο στην Πράσινη Γάτα έπρεπε να μιλήσει πρώτα με την εβδομηντάχρονη (και κάπως ευέξαπτη) κυρία Μάρθα (την ιδιοκτήτρια του Γραφείου Τελετών ο Σωτήρ), η οποία στη συνέχεια έκανε κλικ στο σχετικό διακοπτάκι και η τηλεφωνική συνδιάλεξη περνούσε μεμιάς στον πάνω όροφο, στο τραπέζι με την μαύρη τηλεφωνική συσκευή, ενώ ένα κόκκινο λαμπάκι αναβόσβηνε συνθηματικά.
«Ναι; Παρακαλώ! Ναι, έχετε δίκαιο, είναι λίγο απότομη η τηλεφωνήτριά μας. Αλλά πιστέψτε με, έχει χρυσή καρδιά», ήταν μια φράση μοτίβο του εκδότη της Πράσινης Γάτας.
Ε, αυτά!
Κι έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα!
υ.γ.: Και να πως πέρασε και πως τα έφερε έτσι ο καιρός και η Πράσινη Γάτα έγινε πράμα συλλεκτικό και εξόχως σπάνιο. Απίστευτο κι όμως αληθινό. Κάθε τόσο εμφανίζεται και στην VENDORA. Τώρα "παίζει" στο JEMMA, με τρία ολόκληρα τεύχη της:
https://jemmacomics.com/product-category/komiks-sta-ellinika/vintage-gr/
Αφισσούλα που έκανε αίσθηση στους περαστικούς που την πρωτοείδαν. Τοιχοκολλήθηκε γύρω από τα Εξάρχεια και στο σταθμό του Ηλεκτρικού (μετρό) Νέου Φαλήρου. Η πρωτοτυπία της έγκειται ότι είναι τυπωμένη με πράσινο μελάνι πάνω σε πράσινο (φτηνό) χαρτί (διχρωμία πράσινου). Διαστάσεις 55Χ27 cm.
Στην πραγματεία του ΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ COMICS ο Soloup έγραψε, μεταξύ άλλων, και τα εξής για την ΠΡΑΣΙΝΗ ΓΑΤΑ:
"Η Πράσινη Γάτα κυκλοφόρησε τον Σεπτέμβριο του 1981 με εκδότη τον Νίκο Πλατή. Έναν από τους πρωτεργάτες αυτής της γενιάς των περιοδικών που με τη δουλειά του είχε επίσης συμβάλει στην Κολούμπρα και τα περιοδικά της Ars Longa.
Η Πράσινη Γάτα δεν ήταν ακριβώς περιοδικό. Όταν το έβλεπες κρεμασμένο στα περίπτερα είχε διαστάσεις περιοδικού, δηλαδή 29Χ21 εκατοστά. Όταν όμως το έπιανες στα χέρια σου και ήθελες να το ανοίξεις, γινόταν το διπλάσιο, σε ανάπτυγμα εφημερίδας. Ένα ιδιαίτερα πρωτοποριακό σχήμα τόσο για την εποχή του όσο θα λέγαμε και για σήμερα.[...]
Το περιεχόμενό της ήταν εξίσου ενδιαφέρον με το σχήμα της. Θεματικά το έντυπο κινούνταν σε τρεις άξονες: α) τη δημοσίευση Ελλήνων δημιουργών, β) ένα θεωρητικό-ιστορικό κομμάτι με παρουσιάσεις σχετικές με τα κόμικς και γ) τη μετάφραση των (σχετικά άγνωστων μέχρι τότε στην Ελλάδα) αμερικάνικων αντεργκράουντ κόμικς, παράλληλα με το ανατρεπτικό χιούμορ των Ευρωπαίων.
Οι κατευθύνσεις αυτές δίνονται απόλυτα συνειδητά από τον Πλατή, ο οποίος σε συνέντευξή του αναφέρει: "μια πρώτη μου επιλογή ήταν η προώθηση των ελληνικών κόμικς. Ο Ουίνσορ Μακ Κέι ήταν η ακαδημαϊκή μου πλευρά, η κουλτούρα μου πάνω στα κόμικς. Τα αμερικάνικα αντεργκράουντ (όπως και οι ιστορίες του Βολίνσκι, του Ράιζερ και του Γκοτλίμπ) κάλυπταν, ας πούμε, το... προβοκατόρικο του εκδοτικού μου χαρακτήρα..." (Soloup 2009Q Γαλέρα #49).
[...] Το άλλο σημαντικό που είδαν οι αναγνώστες αυτής της παράξενης κόμικς εφημερίδας ήταν τα τρια εξαιρετικά αφιερώματα που πρόλαβε να κάνει ο Πλατής σε μεγάλες μορφές της ιστορίας των κόμικς. Σε δυο αμερικανούς πιονέρους κι έναν Έλληνα σκιτσογράφο. Αυτά τα αφιερώματα ήταν: "Ο επιφανής άγνωστός μας Μιλτ Γκροςς (1895-1953) (#1), "Ο ονειρικός Ουίνσορ Μακ Καίη" (#2), παρουσίαση η οποία ήταν και η πρώτη που έγινε στα ελληνικά, αλλά και ένα πολύ σημαντικό αφιέρωμα στον Γκεϊβέλη (#3-4).
Περιγράφουμε τις παρουσιάσεις ως εξαιρετικές όχι μόνο για τα προσεγμένα κείμενα του Πλατή, αλλά και για τις τεράστιες διαστάσεις των σελίδων.
[...] Έχοντας κατά νου το σύνολο της έρευνας που πραγματοποιούμε εδώ, θα λέγαμε πως η Πράσινη Γάτα είναι το πλέον πρωτοποριακό περιοδικό στο σύνολο των ειδικών εντύπων με κόμικς στην Ελλάδα λόγω του μοναδικού του σχεδιασμού αλλά και των ιδιαίτερα προσεγμένων παρουσιάσεων και στοχεύσεων του. Παρά τον εξαιρετικό του χαρακτήρα δεν ευτύχησε σε πωλήσεις και γι΄αυτό δεν μακροημέρευσε. [...] Ένα άδοξο -αλλά αναμενόμενο λόγω των ιδιαιτεροτήτων του- τέλος για το πιο καλαίσθητο αντεργκράουντ ελληνικό έντυπο κόμικς.