Αβαδίζω,αβαδίζεις,αβαδίζει...
Ο δικός μου Καζαντζάκης
Αβαδίζω,αβαδίζεις,αβαδίζει...
αβαδίζω: Βηματίζω εις μάτην, περπατάω –με τις ώρες, ενίοτε- ευρισκόμενος (-η) συνεχώς στο ίδιο σημείο. // Κατευθύνομαι προς το πουθενά (ενώ περπατάω… ασταμάτητα), βαδίζω χωρίς να βαδίζω. Πρόκειται για ένα ρήμα δικής μου επινόησης, το οποίο σκαρφίστηκα βλέποντας εγγύτατα στην πλατεία του Προμηθέα (Πειραιά), αυτά τα αεικίνητα αγόρια και κορίτσια πίσω από τα θεόρατα τζάμια του γυμναστηρίου, που περπατούν βιαστικά πάνω στους ιμάντες των ηλεκτρικών διαδρόμων, χωρίς ποτέ να πηγαίνουν πουθενά τα καημένα.
*Το κειμενάκι (λήμμα) αυτό γράφτηκε αποκλειστικά για το (αλλοτινό) www.gatalexiko.gr, όπου και αναρτήθηκε συνολικά 7 φορές (σε διαφορετικά χρονικά διαστήματα, ανάμεσα στα 2011 και 2013). Το αβαδίζω, τέλος, περιέχεται στο βιβλίο μου με τίτλο ΤΟ ΤΕΤΡΑΓΩΝΟ ΤΩΝ ΕΡΜΟΥΔΩΝ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΑΝΩΦΕΛΗ ΑΦΗΓΗΜΑΤΑ, που κυκλοφόρησε το έτος 2014 και πήγε εντελώς κατά διαόλου (από κάθε άποψη).
Η σελίδα 102 από το ΤΕΤΡΑΓΩΝΟ ΤΩΝ ΕΡΜΟΥΔΩΝ.