Μπαζίνας Παραπέντε:
Ο μικρός… Κοσκωτάς!
Embedded Files
Ο δικός μου Καζαντζάκης
23 ΜΑΪΟΥ 2025
Και κάποιες γλυκά… ανυπόφορες κόμικς ημέρες του ’80.
Μπαζίνας!
Γιώργος Μπαζίνας.
Εμβληματική μορφή στο χώρο των περιοδικών κόμικς και επιστημονικής φαντασίας.
Εκδότης, διευθυντής σύνταξης, αρθρογράφος και πολιτικός σχολιαστής των περιοδικών ΠΑΡΑΠΕΝΤΕ, ΜΙΚΡΟ ΠΑΡΑΠΕΝΤΕ, ΕΠΟΜΕΝΗ ΜΕΡΑ, ΑΠΑΓΟΡΕΥΜΕΝΟΣ ΠΛΑΝΗΤΗΣ.
Λες και τον έχω μπροστά μου.
Χαμένος πίσω από τις στίβες των διάφορων ξενικών κόμικς, σκυμμένος στις σημειώσεις του, πολυάσχολος αλλά κι αφηρημένος συνάμα, μ΄αυτό το γλυκό κι ακαταταμάχητο χαμογελάκι.
Ένας απίστευτα γλυκός άνθρωπος ο Γιώργος ο Μπαζίνας.
Ουρανοκατέβατος θαρρείς. Δεν έχω παρά να πω τα καλύτερα!
Κοσκωτάς!
Γιώργος Κοσκωτάς.
Τραπεζίτης, εκδότης της εφημερίδας ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ (και πολλών άλλων εντύπων "κύρους"}, πρόεδρος του Ολυμπιακού και... δρομέας μεγάλων αποστάσεων — ειδικά όταν τον κυνηγούσαν για το μεγαλύτερο σκάνδαλο διαφθοράς της δεκαετίας του ’80!
Τι κοινό έχουν (είχαν) μεταξύ τους αυτοί οι δυο τύποι, πέρα από το όνομα Γιώργος;
Ο Γιώργος Μπαζίνας και ο Γιώργος Κοσκωτάς είχαν ένα επιπλέον κοινό: και οι δύο απέκτησαν εκδοτικές αυτοκρατορίες από το πουθενά.
Ο καθένας με τον τρόπο του, βεβαίως...
Ο πρώτος με πολλή προσωπική εργασία και κόπο, το χρόνιο άγχος των καραδοκούντων τοκογλύφων, ένα δημιουργικό απίστευτο πάθος και οίστρο, και τους ... αναμενόμενους διπλοτριπλούς ελληνικούς καφέδες.
Ο δεύτερος (ο τραπεζίτης εκδότης της ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ), με offshore εταιρίες, "δωράκια" σε πρωθυπουργούς κούτες από Πάμπερς παραγεμισμένες με μαύρο χρήμα, απύθμενο θράσος και απίστευτη απατεωνική ευφυΐα.
Και προφανώς δεν είχαν τους ίδιους στόχους!
Ο Κοσκωτάς τύπωνε πρωτοσέλιδα για ν' αγοράζει εξουσία.
Ο Μπαζίνας τύπωνε περιθώριο για να της τραβάει φάσκελα (της εξουσίας).
Ο ένας ονειρευόταν να ελέγχει τη χώρα μέσω των media.
Ο άλλος απλώς ήθελε να τυπώνει τα κόμικς που τον έκαναν να γελάει και να προβοκάρει, να εκδίδει τις επιστημονικές φαντασίες του Douglas Adams και το "Τζακ Μπάρον και η Αιωνιότητα".
Και (κυίως αυτό) να ασκεί ουσιώδη πολιτική κριτική, με ποιοτικό χιούμορ και λόγο. Ήταν (ας το πούμε κι αυτό) κυρίως άνθρωπος του λόγου ο Μπαζίνας. Του γραπτού λόγου.
Όσο για κείνες τις γλυκά… ανυπόφορες κόμικς ημέρες του ’80 τι να πω; Ούτε λόγος!
Θα πω μόνο πως είχα την καλή τύχη να ζήσω αυτή την άνοιξη των περιοδικών της ARS LONGA με την διπλή ιδιότητα του δημοσιογράφου και του αναγνώστη.
Αυτά τα 4-5 χρόνια που συνεργάστηκα με το ΠΑΡΑΠΕΝΤΕ, το ΜΙΚΡΟ ΠΑΡΑΠΕΝΤΕ και την ΕΠΟΜΕΝΗ ΜΕΡΑ θα μου μείνουν αξέχαστα.
Πέρασα καλά, πέρασα υπέροχα!
Πληρωνόμουν για να κάνω το κέφι μου. Να γράφω ότι θέλω, να δοκιμάζω διάφορες ιδέες μου γραφιστικές και άλλες. Να συναναστρέφομαι μ' ανθρώπους που μου άρεσαν οι φάτσες και τα λόγια τους.
Δημοσίευα σε περιοδικά που δεν τα χόρταινα, τα διάβαζα και τα ξαναδιάβαζα, τα γούσταρα σαν τρελός.
Τι ΚΟΚΚΟΡΑΣ του Αρκά, τι Βilal, τι Wolinski και Binet, τι RANK XEROX (Liberatore-Tamburini), τι Edica και Reiser, Loup, Quino, Petilion, Cavana, Brecia, Franquin, Κατερίνα Χριστοδούλου (ΜΗΝ ΠΑΤΑΤΕ ΤΟΝ ΤΟΙΧΟ) και Sole!
Ένα σύμπαν ολόκληρο απο χαρτί, τυπογραφική μελάνη και κόμικς.
Είχα, μάλιστα, την αγαθή τύχη, πότε πότε, να πιάνω στα χέρια μου τα περιοδικά αυτά έτσι "ζεστά" όπως έρχονταν από το βιβλιοδετείο, να τα ξεφυλλίζουμε μαζί με το Γιώργο και να τα σχολιάζουμε.
Μοναδικές στιγμές!
Μετά πέρασε ο καιρός και η... ιστορία, χαθήκαμε με τον... μικρό Κοσκωτά.
Ναι! Χαθήκαμε εντελώς.
Παρακολουθούσα τις εκδοτικές του περιπέτειες, αγόραζα το ΠΑΡΑΠΕΝΤΕ όποτε τύχαινε να κυκλοφορήσει, διάβαζα τα δημοσιεύματά του στη ΓΑΛΕΡΑ.
Ώσπου μια μέρα διάβασα, στο fb, σε μια ανάρτηση του Σπύρου του Δερβενιώτη πως πέθανε.
Στα 57 του!
Ήταν την Κυριακή 14 Απριλίου, του 2019.
Αν μου ζητούσαν οι δικοί του να βρω ένα επιτάφιο μότο που να ταιριάζει με την ιδιοσυγκρασία του Μπαζίνα ποιο θα ήταν αυτό;
Αναμφίβολα το ΕΧΟΥΜΕ ΜΕΓΑΛΗ ΑΝΑΓΚΗ ΑΠΟ ΠΡΟΒΟΚΑΤΟΡΕΣ!
Νομίζω πως το μότο αυτό του ταιριάζει απόλυτα.
Και δεν είναι δικά μου λόγια αυτά, δικά του είναι. Τα είπε σε κείνη τη συνέντευξη που έδωσε στον Κατιρτζιγιανόγλου.
Τα οποία και προσυπογράφω ως ένας εκ πεποιθήσεως, κατασυρροήν και κατ΄επανάληψιν προβοκάτορας συνάνθρωπός του.
Εν ολίγοις το επιτάφιο βιογραφικό του Γιώργου, του μικρού Κοσκωτά:
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΠΑΖΙΝΑΣ
Αυτός που δήλωσε δημοσίως πως
ΕΧΟΥΜΕ ΜΕΓΑΛΗ ΑΝΑΓΚΗ ΑΠΟ ΠΡΟΒΟΚΑΤΟΡΕΣ!
Αυτά!
: Ο Χριστόφορος Κάσδαγλης λέει (από καρδιάς) τα παρακάτω λόγια για τον Γιώργο.
"Το καλοκαίρι του 1986 ο Γιώργος μού εμπιστεύτηκε μια μόνιμη στήλη στο αιρετικό αλλά άκρως επιτυχημένο περιοδικό του χωρίς να με έχει δει ποτέ. Ήταν η στήλη με τον τίτλο ΦΥΛΛΟ ΠΟΡΕΙΑΣ, όπου επί ενάμιση χρόνο δημοσίευα σε συνέχειες το ημερολόγιο της στρατιωτικής μου θητείας. Μια στήλη λόγου, σε ένα περιοδικό που δημοσίευε σχεδόν αποκλειστικά κόμικς.
Έχοντας διαβάσει μονάχα την πρώτη συνέχεια, ο Μπαζίνας, λειτουργώντας περίπου ως γκουρού, κλιμάκωσε την επίδειξη εμπιστοσύνης σε έναν άγνωστο και άσχετο όπως εγώ, παραγγέλλοντάς μου ότι όταν το ημερολόγιο ολοκληρωνόταν, θα εξέδιδε τα κείμενα σε βιβλίο. Μου έδωσε έτσι ένα ισχυρότατο κίνητρο (και κυρίως ένα όραμα), πέρα από την αμοιβή που συμπλήρωνε τα πενιχρά εισοδήματά μου. Τον Δεκέμβριο του 1987, εκπλήρωσε στο ακέραιο εκείνη την υπόσχεση. Ήταν το «Απολύομαι και τρελαίνομαι», το πρώτο μου βιβλίο, μια εκδοτική επιτυχία που οφειλόταν πολύ περισσότερο στον Γιώργο παρά σε μένα.
Μια σχετικά άγνωστη πτυχή της ιστορίας είναι ότι ο Μπαζίνας, λόγω κάποιας καταγγελίας που είχε γίνει για τη στήλη, δέχτηκε πιέσεις από τις ανακριτικές αρχές να αποκαλύψει την ταυτότητά μου ενώ υπηρετούσα ακόμα, στις οποίες δεν ενέδωσε. Λόγω αυτής της εκκρεμότητας οδηγηθήκαμε τελικά μαζί στο εδώλιο του δικαστηρίου το καλοκαίρι του 1988, ενώ το βιβλίο είχε ήδη κυκλοφορήσει. Αθωωθήκαμε πανηγυρικά".
Και ο αγαπητός Σπύρος! Ο Σπύρος ο Δερβενιώτης. Μικρούλης. Στα 16του. Σε πρόσφατη επικοινωνία μας μου εκμυστηρεύθηκε πως"Το ΠΑΡΑΠΕΝΤΕ με έκανε πολιτικοποιημενο σκιτσογράφο. Μέχρι τότε σχεδίαζα διαστημικά"!
Ο Σπύρος Δερβενιώτης, λοιπόν, είπε (έγραψε) αυτά για τον Γιώργο:
Το ΠΑΡΑΠΕΝΤΕ ήταν η πρώτη πόρτα που χτύπησα για να δημοσιεύσω κόμικς. Η πόρτα άνοιξε γενναιόδωρα και ο εκδότης του, ο Γιώργος Μπαζίνας, έγινε ο πρώτος άνθρωπος που εμπιστεύτηκε ένα υποσχόμενο αλλά πρωτόλειο αγόρι 16 χρονών (τόσο ήμουν).
Η ευτυχής συνάντηση ήταν αποτέλεσμα μιας εκατέρωθεν παρεξήγησης: εγώ διάβασα στο εξώφυλλο του περιοδικού τη φράση «ενήλικο χιούμορ και κόμικς» ως «ελληνικό χιούμορ και κόμικς» και άρα θεώρησα ότι θα ήταν ντε φάκτο ανοιχτοί στη δουλειά μου, ο δε Γιώργος δέχτηκε να με δεί επειδή στο τηλέφωνο η φωνή μου ακουγόταν «σοβαρή και ψαρωτική» όπως μου διηγήθηκε χρόνια αργότερα.
Ο Γιώργος Μπαζίνας στα 27 του! Λεπτομέρεια από τη μοναδική ίσως φωτογραφία που διέσωσε κάτι από την καθημερινότητά του εκεί στο ΠΑΡΑΠΕΝΤΕ. Εάν θέλετε να δείτε τη φωτό πλήρη και... ολόσωμη δεν έχετε παρά να πατήσετε τον κέρσορά σας ΕΔΩ.
O ΨΩΡΙΑΡΗΣ ΡΑΟΥΛ: Επί παντοκρατορίας ΠΑΣΟΚ το σύνθημα τοίχου: ΛΙΩΣΕ ΕΝΑ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΗ ΦΕΡΝΕΙ ΓΟΥΡΙ δεν τον λες και πολύ φαν Πασόκο... Από μια ΕΠΟΜΕΝΗ ΜΕΡΑ. To ελίτ κόμικς περιοδικό του Μπαζίνα.
Binet: Ο ένας από τους δυο πολυαγαπημένους καρτουνίστες του Μπαζίνα (ο Wolinski o άλλος). Απόσπασμα από μια ιστορία του "Καντόρ". Περιοδικό ΠΑΡΑΠΕΝΤΕ τεύχος 2, Φεβρουάριος '85.
lll
Ο ΚΟΚΚΟΡΑΣ του Αρκά! Προτάθηκε σε όλες τις μεγάλες εφημερίδες και τα περιοδικά της εποχής, όπου και απορρίφθηκε μετά βδελυγμίας, η αποστροφή ζωγραφιζόταν και στα πρόσωπα των αρχισυντακτών και υπευθύνων ύλης. Ο (23χρονος) Μπαζίνας τον δημοσίευσε με χαρά και μεγάλη διορατικότητα. Και έγινε μια τεράστια επιτυχία, έγινε το πρώτο ημεδαπό κόμικς μπεστ σέλερ.
Και Edica από το ΠΑΡΑΠΕΝΤΕ! Χιούμορ και... επιθετικός αισθησιασμός. Και όλα τα άλλα!
θραύσμα από τον ΚΑΖΑΝΟΒΑ του Minion (όταν όλοι οι άλλοι ήξεραν μόνο το ΜΙΝΙΟΝ στην Πατησίων). Από το ΠΑΡΑΠΕΝΤΕ τεύχος 2, Φεβρουάριος '85.
Και RANXEROX. Από ένα ολοσέλιδο οπισθόφυλλο του ΠΑΡΑΠΕΝΤΕ (ΤΕΥΧΟς 14, ΔΡΑΧΜΕΣ 180, ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟς '86).
Και Kurt Vonnegut και ΣΛΑΠΣΤΙΚ! Εκδόσεις ΠΑΡΑΠΕΝΤΕ 1990. Ιδανική επιλογή εικαστικού για εξώφυλλο που μένει ανεξίτηλα χαραγμένο, σαν ουλή, στον φλοιό του εγκεφάλου σου. Ταιριαστό και στο περιεχόμενο του βιβλίου, μία από τις πιο "προσωπικές" νουβέλες του συγγραφέα. Το έργο στο εξώφυλλο είναι δημιουργία του γνωστού σύγχρονου εικαστικού Gottfried Helnwein. Έμεινε... στήλη άλατος ο Στύλος (Stilos) όταν το πρωτοξεφύλλισε (αλλά και πολύ αργότερα): Με συντρόφευσε, και κυρίως με ξαγρύπνησε, όπως και άλλα βιβλία του ΠΑΡΑΠΕΝΤΕ, στις ερημικές και σκοτεινές σκοπιές, το χειμώνα του '91, στις Καλυθιές Ρόδου όταν έκανα τη θητεία μου. (Stilos)
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ...
Page updated
Google Sites
Report abuse